11.6.4 ISITICI

11.6.4 ISITICI

Isı Değiştiricilerin Rolü ve Çeşitleri:

Isıtıcılar, ayrıştırıcıya giren yakıtın viskozitesini azaltmak ve akışkanlığını artırmak için kullanılır. Ayrıca, yakıtın motorlara daha kolay ve etkili bir şekilde iletilmesini sağlarlar. Bu işlevleri yerine getirmek için çeşitli ısı değiştiricileri kullanılır:

  1. Elektrikli Isıtıcılar: Elektrikli ısıtıcılar, elektrik enerjisi kullanarak yakıtı ısıtırlar. Bu ısıtıcılar içinde yakıtın akıştığı bir boru veya rezistans bulunur. Elektrik enerjisi bu rezistansa uygulandığında, yakıt ısınır. Elektrikli ısıtıcılar, hızlı ve hassas ısıtma sağlar.
  2. Buharlı Isıtıcılar: Buharlı ısıtıcılar, genellikle ayrıştırıcıya buharla ısı verir. Buhar, bir ısı değiştirici vasıtasıyla yakıtı ısıtır. Bu yöntem yüksek sıcaklıklara ulaşmayı sağlar.
  3. Termal Yağ Isıtıcılar: Termal yağ ısıtıcıları, termal yağın kullanıldığı bir sistemdir. Termal yağ, bir ısı değiştirici ile yakıtı ısıtır. Termal yağ, yüksek sıcaklıklara ulaşabilen ve enerjiyi uzun süre muhafaza edebilen bir ısı transfer ortamıdır.

Isıtma Sıcaklıkları ve Öneriler:

Ayrıştırıcıya giren yakıtın viskozitesini düşürmek için ısıtıcılar kullanılır. Genellikle ağır yakıtların viskozitesi düşüktür ve bu yakıtların akışkanlığı artırılmak istenir. Bu nedenle, ayrıştırıcıya giriş sıcaklığı belirli bir seviyede tutulmalıdır. Önerilen giriş sıcaklığı genellikle yaklaşık 98°C civarındadır. Bu sıcaklık, yakıtın akışkanlığını artırmak için ideal bir noktadır.

Isıtıcılar, yakıtın viskozitesini düşürmek ve yakıtın ayrıştırıcıya daha iyi akmasını sağlamak için önemli bir rol oynar. Bu ısı değiştiricileri, motorlara temiz ve sorunsuz bir yakıt akışı sağlamak için vazgeçilmezdir.

Isıtıcıların İşleyişi:

Isıtıcılar, yakıtın viskozitesini azaltmak için tasarlanmıştır. Isı değiştiricilerin iç yapısı, bu işlevi yerine getirecek şekilde tasarlanmıştır. Isıtıcılar, genellikle şu şekilde çalışır:

  1. Yakıt Akışı: İlk adım, yakıtın ısıtıcıya girişidir. Soğuk veya viskoz bir yakıt, ısıtıcıya girer. Yakıt, bir tesisat aracılığıyla ısıtıcıya taşınır.
  2. Isıtma Kaynağı: Isıtıcılar, çeşitli ısı kaynaklarına sahip olabilir. Bu kaynaklar elektrik, buhar veya termal yağ gibi olabilir. Bu ısı kaynağı yakıtla temas eden bir yüzeyi ısıtarak yakıtın sıcaklığını artırır.
  3. Isı Transferi: Isı kaynağı, yakıtın akış yolu boyunca dolaşır ve yakıtın iç sıcaklığını yavaşça artırır. Yakıt, ısı transfer yüzeyi ile temas halinde olduğunda ısınır.
  4. Sıcak Yakıt Çıkışı: Isıtıcıdan çıkan yakıt, daha sıcak hale gelir ve daha düşük viskoziteye sahip olur. Bu, yakıtın ayrıştırıcıya daha iyi akmasını sağlar ve daha iyi performans elde edilir.

Önemli Notlar:

  • Isıtıcıların sıcaklık ayarı, yakıtın viskozitesini düşürmek ve motorun ihtiyaçlarına uygun bir sıcaklıkta yakıt sağlamak için dikkatle ayarlanmalıdır.
  • Isıtıcılar, yakıtın aşırı ısınmasını önlemek için güvenlik kontrolleri ile donatılmalıdır. Ayrıca, enerji verimliliği ve işletim maliyetlerini optimize etmek için otomatik kontrol sistemleri kullanılabilir.
  • Hangi tip ısıtıcı kullanılacağı, yakıtın özelliklerine, uygulama alanına ve gereksinimlere bağlı olarak seçilir. Elektrikli ısıtıcılar hızlı yanıt verirken, buharlı ısıtıcılar yüksek sıcaklıklara ulaşabilir ve termal yağ ısıtıcıları enerjiyi uzun süre muhafaza eder.

Isıtıcılar, ayrıştırıcı sistemlerde yakıtın akışkanlığını artırmak ve daha verimli bir ayrıştırma işlemi sağlamak için kritik bir bileşendir. Bu sayede motorlar daha iyi performans gösterir ve yakıt tüketimi optimizasyonu yapılabilir.

Sıcaklık Sensörleri (Sıcaklık Sensörü):

Sıcaklık sensörleri, ayrıştırıcı sistemlerdeki yakıtın sıcaklığını sürekli olarak ölçen ve izleyen cihazlardır. Yakıtın sıcaklığı, ayrıştırma süreci ve viskozite üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Sıcaklık sensörleri, aşağıdaki görevleri yerine getirir:

  1. Sıcaklık Ölçümü: Sıcaklık sensörleri, yakıtın giriş ve çıkış noktalarında ve diğer kritik bölgelerde bulunur. Yakıtın sıcaklığı sürekli olarak ölçülür ve izlenir. Bu ölçümler, yakıtın gerektiği şekilde ısınmasını sağlamak için kullanılır.
  2. Otomatik Kontrol: Sıcaklık sensörleri, ölçülen sıcaklık verilerini kontrol ünitesine iletir. Kontrol ünitesi, yakıtın sıcaklığını istenilen seviyede tutmak için ısıtıcıyı veya soğutma işlemi gibi uygun düzenlemeleri yapar.
  3. Güvenlik: Sıcaklık sensörleri, aşırı ısınma veya aşırı soğuma durumlarında alarm verir. Bu, sistemin güvenli bir şekilde çalışmasını sağlar ve aşırı sıcaklık veya soğukluk nedeniyle hasar veya verimlilik kaybını önler.

Yeniden Dolaşım (Sirkülasyon) Valfi:

Yeniden dolaşım valfi, ayrıştırıcı sistemin içerisindeki yakıtın dolaşımını düzenleyen bir valf türüdür. Bu valf, ayrıştırıcı içindeki yakıtın dolaşım hızını ayarlayarak sistemin istenilen sıcaklıkta çalışmasını sağlar.

Yeniden dolaşım valfi şu işlevlere sahiptir:

  1. Yakıt Dolaşımını Düzenleme: Bu valf, ayrıştırıcı içindeki yakıtın dolaşım hızını kontrol eder. Böylece yakıt, ısıtıcıdan geçerken yeterince ısınabilir ve viskozitesi azalır.
  2. Sıcaklık Kontrolü: Yeniden dolaşım valfi, sıcaklık sensörleri ve kontrol ünitesi ile işbirliği yapar. Yakıtın sıcaklığını istenen düzeyde tutar ve aşırı ısınmayı veya soğumayı önler.
  3. Enerji Tasarrufu: Sistemin sürekli olarak yakıt ısınması gerektiği durumlarda, yeniden dolaşım valfi, yakıtın gereksiz yere aşırı ısınmasını ve enerji kaybını önler. Bu, enerji verimliliğini artırır.
  4. Sistem Stabilitesi: Yeniden dolaşım valfi, ayrıştırıcı sisteminin kararlı bir şekilde çalışmasını sağlar. Yakıtın sıcaklık dalgalanmalarını sınırlar ve sistemde istikrarı korur.

Bu elemanlar, ayrıştırıcı sisteminin güvenli ve etkili bir şekilde çalışmasını sağlamak için bir arada çalışır. Yakıtın temizlenmesi ve işlem sırasında yakıt sıcaklığının uygun şekilde kontrol edilmesi, motorların verimli çalışmasını ve yakıt tasarrufunu destekler. Bu nedenle bu elemanların düzgün bir şekilde çalışması, ayrıştırıcı sisteminin performansını etkileyen kritik faktörlerden biridir.